Voorlichter in Amsterdam

Van 2001 tot april 2010 werkte ik bij de gemeente Amsterdam als bestuursvoorlichter van het college van B&W. In de dagelijkse praktijk betekent dit verantwoordelijkheid voor de communicatie van een wethouder.

Zo heb ik de afgelopen jaren als woordvoerder gewerkt voor de wethouders Bea Irik, Rob Oudkerk en Ahmed Aboutaleb. Totdat ik 2010 wethouder werd in Amstelveen werkte ik voor Lodewijk Asscher.

Vaak denken mensen dat je constant bezig met media en hoe zaken in de krant moeten komen. In de dagelijkse praktijk ben je eigenlijk meer bezig met intern gedoe en afstemming. Het belangrijkste is dat je probeert om kritisch te zijn en om met het oog van een Amsterdammer/journalist/buitenstaander naar beslissingen te kijken. Dus niet mee te gaan in een soort ‘groepsdenken’, waar je elkaar naar de mond praat en allerlei persberichten aan het uitsturen bent.

Dat kan alleen als je voor wethouders werkt die dat belangrijk vinden. Daar heb ik veel geluk mee gehad met wethouders als Irik, Oudkerk, Aboutaleb en Asscher, diepe dalen maar ook hoge pieken.Voorlichters liggen steeds meer onder een vergrootglas. De GPD-affaire waar voorlichters van Sociale Zaken in de computers van de GPD rondneuzen laat maar weer eens zien dat je je verstand erbij moet houden in plaats van snel te willen scoren.

Ahmed Aboutaleb

Zelf kwam ik onder het vergrootglas te liggen bij een relletje over de Assoenna moskee in Westerpark begin 2007. Het universiteitsblad Folia was met uitspraken van cabaretiers die grappen maakten over de islam naar de moskee gestapt om een reactie te halen. De tolk die bij het gesprek was deed uitspraken over het mogen doden van mensen die grappen maken over moslims en de islam. Toen dit naar buiten kwam via Folia, de Pers en GeenStijl.nl kwam zijn we me meteen naar de moskee gegaan.

Wethouder Aboutaleb wilde altijd zelf met eigen ogen kijken wat er aan de hand is. Aboutaleb die gewoonlijk duidelijk is en zaken niet afdekt voor de goede lieve vrede vroeg naar het standpunt van het bestuur in het Berbers want het Nederlands waren ze niet echt machtig. Zij namen compleet afstand van de tolk, boden excuus aan voor zijn uitspraken en gingen diep door het stof. Voor Aboutaleb was de zaak daarmee af want als gemeente is het bestuur gesprekspartner. Wat er verder met de tolk moest gebeuren was aan het Openbaar Ministerie. Later bleek de tolk bestuurslid geweest te zijn van de moskee.

Folia was woedend want zij voelde zich in hun ‘journalistieke’ hemd gezet. In plaats van een grote rel over een moskee die carbaretiers dood wilde ging het over een niet al te slimme man die niemand vertegenwoordigde. Dit bleek ook in een uitzending van Premtime waar de tolk aan de tand gevoeld werd en zijn zoon hem de mantel uitveegde ‘hij mag de pot op’ omdat hij de familienaam te schande maakte. De hele dag kreeg ik journalisten aan de lijn en Campus nam een telefoongesprek met me op en waar ik een paar keer herhaald heb dat voor Aboutaleb de kous af is, tot ongenoegen van de vragensteller. Dit werd voor een gedeelte op geenstijl.nl geplaatst waarmee zij probeerden aan te tonen dat Aboutaleb  de boel onder de pet houdt. Dan blijkt maar weer eens de kracht van internet, want tot websites van het Vlaams Blok aan toe krijg je het dan over je heen. Zo gauw de islam er aan te pas komt is de nuance in dit land soms snel zoek. Het is nu bijna een jaar later en ik heb er nooit meer iets over gehoord.

Terugkijkend blijkt het vooral een storm in een glas water geweest te zijn. Extremisten moet je hard aanpakken maar dit waren een paar oude, thee drinkende mannen die een beetje in de moskee hangen om niet thuis te hoeven te zijn. Een soort kegelclub maar dan an