Als het kalf verdronken is, dempt men de put

Amstelveen is één van de eerste gemeenten waar het principe van voorrang voor alle fietsers wordt ingevoerd. Prachtig principe, alleen in de praktijk geeft het levensgevaarlijk situaties. In de VVD-fractie hebben we hier verschillende keren over gesproken en we maken ons grote zorgen. Onze verkeerswoordvoerder Jochai van Bergen heeft het eerder in de commissie RWN aan de orde gesteld. Nu blijkt uit informatie van bewoners van de Molenbuurt dat er al diverse (bijna)ongelukken hebben plaatsgevonden, waarvan drie formeel geregistreerd met politie en ambulance.

Niet wachten tot het te laat is:
Door de gemeente zijn er nu wat maatregelen genomen zoals het weghalen van groen om het zicht te verbeteren en het plaatsen van borden. Toch blijft de situatie in de praktijk levensgevaarlijk.

Een bekend spreekwoord is: ‘Als het kalf verdronken is, dempt men de put’. Laten we voor de verandering nu ‘de put dempen’, en niet wachten tot het te laat is. Ook bewoners die dagelijks zien wat er misgaat willen een echte oplossing. Daarom hebben Jochai en ik vragen gesteld aan het college van B&W. Wat ons betreft moet de oude situatie meteen hersteld worden om de verkeersveiligheid te verbeteren. Als het college betere ideeën heeft is het ook prima als fietsers maar veilig kunnen oversteken.
UPDATE: OUDE SITUATIE WORDT HERSTELD

Niet opgeven!

In 2006, toen ik net een paar maanden in de gemeenteraad zat, werd ik benaderd door de heer Ton Strating. De heer Strating, toen 83 jaar, had problemen met de gemeente over een rolstoel. De stoel die hij via de gemeente kreeg bleek ongeschikt. Op zijn verzoek hebben zijn vrouw en ik toen de rolstoel naar het raadhuis gereden en aangeboden aan het gemeentebestuur. Voor mij waren de verhalen en ervaringen van de heer Strating een signaal om samen met andere partijen in de gemeenteraad het beleid voor gehandicapten ter discussie te stellen.

Toendertijd was er een wachttijd van weken voordat een aanvraag voor gehandicapten voorzieningen in behandeling genomen werd. Op basis van de ervaringen van de heer Strating en andere Amstelveense gehandicapten heeft de gemeenteraad er toen op aangedrongen om klantvriendelijke procedures in te voeren en wachttijden te bekorten. Bijvoorbeeld indicatie-stelling achteraf en steekproefsgewijs controleren. Voorzieningen als beenheffers voor rolstoelen, verhoogde toiletbrillen, drempelhulpen en anders hulpmiddelen vragen Amstelveners namelijk niet voor hun lol aan.

Niet opgeven:
De familie Strating heb ik de jaren daarna beter leren kennen. Hun verhaal was zeer herkenbaar want ook bij mijn ouders heb ik meegemaakt hoe je op een bepaald moment in je leven afhankelijk kunt worden van voorzieningen. Een paar weken geleden belde de heer Strating of ik tijd had om even aan te komen. Hij heeft me verteld over zijn leven, zoals de oorlogsjaren toen hij tijdens de hongerwinter een tocht naar Friesland maakte om eten te halen en op het ijs gevallen was. Vervolgens is hij op een kar onderkoeld naar Amsterdam gebracht. De rest van zijn leven heeft hij altijd de gevolgen van die tocht ondervonden. Ook liet hij mij zwart-wit foto’s zien van trotse mensen die na de oorlog hard aan het werk zijn gegaan om hun kinderen een betere toekomst te geven zoals veel Amstelveners.
Bij het weggaan wenste hij me veel succes en zijn boodschap was: ‘vooral niet opgeven!’. Toen ik wegreed voelde ik dat het een afscheidsgesprek was geweest. Vandaag hebben we defintief van de heer Strating afscheid genomen in Zorgvlied. Mevrouw Strating en de familie wens ik veel sterkte met het verwerken van dit verlies.